Rekompensata za opóźnienie w płatnościach – co to jest i kto może się jej domagać?

Czy wiesz, że za brak płatności w terminie, oprócz ustawowych odsetek możesz domagać się od dłużnika rekompensaty w wysokości:

  • 40 euro – jeśli wartość świadczenia pieniężnego nie przekracza 5000 złotych;
  • 70 euro – jeśli wartość świadczenia pieniężnego przewyższa 5000 złotych, ale jest niższa niż 50 000 złotych;
  • 100 euro – jeśli wartość świadczenia pieniężnego jest równa lub wyższa niż 50 000 zł.

Co więcej, w sytuacji, gdy Twój dłużnik zalega z zapłatą kilku faktur, może zostać obciążony wielokrotnością tej kwoty.

Rekompensaty możesz się domagać jeśli:

– spełniłeś swoje świadczenie czyli wykonałeś usługę na rzecz dłużnika

– nie otrzymałeś zapłaty za to świadczenie w terminie wynikającym z faktury VAT

Powyższe regulacje mają zastosowanie do transakcji handlowych, czyli odpłatnej dostawy towarów lub świadczenia usług między przedsiębiorcami i nie dotyczą umów zawieranych pomiędzy przedsiębiorcą a konsumentem.

Wartość rekompensaty w złotówkach ustala się, biorąc pod uwagę średni kurs Euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia roboczego miesiąca, poprzedzającego miesiąc, w którym wierzytelność stała się wymagalna. Jeśli zatem, termin płatności za fakturę przypadał na 20.02.2021 walutę przeliczamy po kursie z dnia 29.01.2021

Możliwość żądania przez przedsiębiorcę rekompensaty od nierzetelnego kontrahenta reguluje art. 10 ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych (Dz. U. 2013 poz. 403) Na mocy wspomnianego przepisu dłużnik musi pokryć koszty odzyskiwania należności przez wierzyciela.

Art. 10. 1. Wierzycielowi, od dnia nabycia uprawnienia do odsetek, o których mowa w art. 7 ust. 1 lub art. 8 ust. 1, przysługuje od dłużnika, bez wezwania, rekompensata za koszty odzyskiwania należności, stanowiąca równowartość kwoty:

1) 40 euro – gdy wartość świadczenia pieniężnego nie przekracza 5000 złotych;

2) 70 euro – gdy wartość świadczenia pieniężnego jest wyższa niż 5000 złotych, ale niższa niż 50 000 złotych;

3) 100 euro – gdy wartość świadczenia pieniężnego jest równa lub wyższa od 50 000 złotych.

1a. Równowartość kwoty rekompensaty, o której mowa w ust. 1, jest ustalana przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia roboczego miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym świadczenie pieniężne stało się wymagalne.

2. Oprócz kwoty, o której mowa w ust. 1, wierzycielowi przysługuje również zwrot, w uzasadnionej wysokości, poniesionych kosztów odzyskiwania należności przewyższających tę kwotę.